8 Μάρτη: Ημέρα αντίστασης και αγώνα | Φεμινιστική πορεία: Πέμπτη 8/3, 18:00, Καμάρα

«H θέση μας στην ανθρωπότητα ως γυναίκες δεν πρέπει να αποκτάται με ικεσίες αλλά με αγώνα.»
                                                                                                                                               
Louise Michel

Η 8η Μάρτη, από ιστορική σκοπιά, καθιερώθηκε το 1910 μετά από μια σειρά γυναικείων συλλογικών και ριζοσπαστικών αγώνων. Οι διεκδικήσεις των εργατριών γυναικών, ντόπιων και μεταναστριών, που έλαβαν χώρας στις ΗΠΑ, κυρίως στα κλωστοϋφαντουργεία και τα εργοστάσια της Νέας Υόρκης, οδήγησαν σε πρωτοφανείς κινητοποιήσεις και απεργίες. Οι ασυμβίβαστες εκείνες γυναίκες οργανώθηκαν, διεκδίκησαν, συγκρούστηκαν. Πάλεψαν, για να απαλλαχθούν από τις απάνθρωπες συνθήκες εργασίες, τα εξαντλητικά ωράρια και τους πενιχρούς μισθούς που λάμβαναν. Πάλεψαν για την απελευθέρωση από τις καταπιέσεις και τους παραδοσιακούς ρόλους που τους είχαν αποδοθεί. Όλοι αυτοί οι αγώνες δεν πήγαν χαμένοι, αφού η ημέρα αυτή αποτελεί σημείο τομής για την ενεργητική συμμετοχή των γυναικών στους ταξικούς και κοινωνικούς αγώνες.

Τι έχει καθιερωθεί, όμως, καθεστωτικά να είναι σήμερα η 8η Μάρτη; Το καπιταλιστικό σύστημα έχει επιδοθεί στην απονοηματοδότηση των κοινωνικών κινημάτων και εξεγέρσεων. Πρόκειται για μια συνήθη πρακτική που στοχεύει στην αφομοίωση κάθε μορφής αντίστασης και εναντίωσης στην εξουσία, ώσπου αυτές να καταλήξουν ουσιαστικά ακίνδυνες για την κυριαρχία του. Συνεπώς, δε μας προκαλεί καθόλου εντύπωση το γεγονός ότι η μέρα αυτή καθιερώθηκε απλά ως «γιορτή της γυναίκας». Πρόκειται για μια ποταπή προσπάθεια απόδοσης θεσμικής διάστασης στους αγώνες των γυναικών και απονεύρωσης οποιονδήποτε ταξικών και ριζοσπαστικών χαρακτηριστικών τους.  

Όχι λοιπόν, η 8η Μάρτη δεν είναι για μας η γιορτή της γυναίκας, δηλαδή μια γιορτή κατά την οποία η γυναίκα επιβραβεύεται για τον ρόλο της ως καλή σύζυγος, μάνα και νοικοκυρά. Δεν είναι μια γιορτή, για να αναδειχθούν τα καπιταλιστικά πρότυπα ομορφιάς. Ούτε μια ακόμη γιορτή του καταναλωτισμού και της εμπορευματοποίησης στα πλαίσια της οποίας ανθοδέσμες και κάρτες αποστέλλονται σε όλες τις «κυρίες».

Η 8η Μάρτη αποτελεί ιστορικό κεκτημένο των γυναικών της τάξης μας, μέρα αντίστασης και αγώνα που αποτελούσε, αποτελεί και θα συνεχίσει να αποτελεί έμπνευση για όλα τα θύματα της έμφυλης βίας, για όλες τις κακοποιημένες θηλυκότητες που βρήκαν την τόλμη να μιλήσουν, για κάθε εργαζόμενη που ενώ εξοντώνεται καθημερινά στη δουλειά έχει να αντιμετωπίσει και μια ψυχική εξόντωση, αυτή της διαρκούς υποτίμησης από τους άρρενες-συνεργάτες ή αφεντικά της, για κάθε φυλακισμένη αγωνίστρια που τιμωρείται για τα ιδεώδη και την κοινωνικοπολιτική της δράση, για κάθε μετανάστρια και έγκλειστη σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, για όσες παλεύουν να απαλλαγούν από κάθε μορφή καταπίεσης. Αποτελεί έμπνευση για όλες όσες αγωνίζονται ενάντια στο τέρας της πατριαρχίας, αλλά και κάθε άλλης εξουσίας.

Ο ρόλος του κράτους στη διαμόρφωση των κοινωνικών σχέσεων υποτιμάται εσφαλμένα, διότι στην περίπτωση της έμφυλης βίας, το πρόβλημα παρουσιαζόμενο ως απομονωμένη μορφή καταπίεσης, ”σύμπτωμα των καιρών”, μετατοπίζεται μεταξύ των υποκειμένων άνδρας-γυναίκα/εξουσιαστής-εξουσιαζόμενος και δεν αντιμετωπίζεται ως απορρέον φαινόμενο της σύμπραξης κράτους-κεφαλαίου. Αποκρύπτεται δηλαδή, για άλλη μια φορά, πως όσο υπάρχει καπιταλισμός, κάθε σχέση εξουσίας θα επιστρατεύεται με την καθοριστική συμβολή του κράτους, προς όφελος του κεφαλαίου. Ωστόσο, γνωρίζουμε πολύ καλά πως η πατριαρχική βία ανέκαθεν χρησιμοποιείται ως εργαλείο κατακερματισμού της κοινωνικής βάσης, με απώτερο σκοπό την υποδούλωσή της.

Κανείς, λοιπόν, δεν μπορεί να αμφισβητήσει την ύπαρξη της πατριαρχίας σε κάθε έκφανση της ζωής των γυναικών.

Η σεξουαλική παρενόχληση στον δημόσιο χώρο και λόγο έχει γίνει για όλες τις γυναίκες καθημερινότητα: στον δρόμο, στο λεωφορείο, στις πλατείες, με σφυρίγματα και χειρονομίες, με ρητορικές που εξηγούν πως το θύμα «τα ήθελε και τα έπαθε», επειδή είχε προκλητικό ντύσιμο και με «συμβουλές» για το πώς να είναι προσεκτικές για το πού και πώς κυκλοφορούνε οι γυναίκες.

Ο αγώνας, λοιπόν, ενάντια στην πατριαρχία, την έμφυλη βία, τον σεξισμό και την ομοφοβία είναι άμεσα συνυφασμένος με τον αγώνα ενάντια σε κράτος και καπιταλισμό. Η γυναικεία χειραφέτηση μπορεί να έρθει μόνο μέσα από την οργάνωση και τη συλλογικοποίηση των καταπιεσμένων υποκειμένων. Όλες οι κολασμένες αυτής της γης πρέπει να ενώσουν τις δυνάμεις τους, να σταθούν αλληλέγγυες η μία δίπλα στην άλλη και να υψώσουν το ανάστημα τους ενάντια στις έμφυλες διακρίσεις και το σύστημα που τις γεννά. Εμείς σαν αναρχικές και αναρχικοί οφείλουμε να στηρίξουμε αυτούς τους αγώνες και να δώσουμε τη δική μας μάχη για την κατάργηση κάθε μορφής εξουσίας. Να συνεχίσουμε τον αγώνα μας, ώστε πάνω στα συντρίμμια του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος να οικοδομήσουμε έναν κόσμο πραγματικής ισότητας, ελευθερίας και αλληλοβοήθειας.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ ΤΟΥ ΒΙΑΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΟΚΤΟΝΙΕΣ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ, ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ ΚΑΙ ΚΡΑΤΟΣ

ΦΕΜΙΝΙΣΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ: ΠΕΜΠΤΗ 8/3, 18:00 ΚΑΜΑΡΑ

*Στηρίζουμε το κοινό φεμινιστικό μπλοκ της Συλλογικότητας για τον ελευθεριακό φεμινισμό Rabbia Viola και των Witches Fight back

Ελευθεριακή Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης

blog: libertasalonica.wordpress.com
mail: lib_thess@hotmail.com