Αντικρατική-Αντικαπιταλιστική Διαδήλωση τη μέρα των εγκαινίων της ΔΕΘ |Σάββατο 10/9, 18:00, Καμάρα

Όπως κάθε χρόνο, η Θεσσαλονίκη αναμένει την άνοδο της κυβερνητικής κουστωδίας για τα εγκαίνια της ΔΕΘ, για να ανακοινώσει τα νέα μέτρα της -προεκλογικής αυτήν τη φορά- σεζόν.

Ο υπουργός ανάπτυξης Άδωνις Γεωργιάδης μας ενημέρωσε πως ο φετινός χειμώνας θα είναι ο πιο δύσκολος από τον κατοχικό χειμώνα του 1942. Αυτή η δήλωση (παρόμοιες δηλώσεις γίνονται πανευρωπαϊκά από το πολιτικό προσωπικό της Ευρωπαϊκής Ένωσης) αποτελεί ταυτόχρονα μια χυδαία αποποίηση ευθυνών για τη φτώχεια, τη δυστυχία και τους αναμενόμενους θανάτους που θα πλήξουν την κοινωνική βάση, αλλά και μια παραδοχή πως το σύστημα έχει σαπίσει σε τέτοιο βαθμό που το επίπεδο διαβίωσης συγκρίνεται πλέον με αυτό μιας πολεμικής κατάστασης.

Το συνεχές έγκλημα της κρατικής διαχείρισης της πανδημίας του Covid-19 με την επίθεση σε ελευθερίες και δικαιώματα αλλά και τη θλιβερή πρωτιά της Ελλάδας σε θανάτους, ακολούθησε η επίθεση σε εργασιακά κεκτημένα δεκαετιών μέσα από τον νόμο Χατζηδάκη και η αδιανόητη ανακατανομή πλούτου προς τα πάνω μέσα από την απορρύθμιση της αγοράς ενέργειας. Αποσάρθρωση της δημόσιας υγείας, άρση των προστατευτικών ρυθμίσεων για το περιβάλλον, εντατικοποίηση και ελαστικοποίηση της εργασίας, πληθωρισμός και ακρίβεια ακόμη και σε βασικά αγαθά διαβίωσης, απλησίαστα ενοίκια και λογαριασμοί ρεύματος και θέρμανσης, διάλυση κάθε έννοιας κοινωνικής πρόνοιας και αντικατάστασή της με κουπόνια. Αυτή είναι η κατάσταση που βιώνει η κοινωνική βάση και δεν κρύβεται παρά τις φιλότιμες προσπάθειες των πλήρως ελεγχόμενων από την κυβέρνηση ΜΜΕ.

Όλα τα παραπάνω είναι αναπόδραστα αποτελέσματα των πολιτικών που έχουν εφαρμοστεί από το 2010. Ο ελληνικός καπιταλιστικός σχηματισμός στην προσπάθειά του να ξεφύγει από τις αντιφάσεις του που προκαλούν τις αλλεπάλληλες κρίσεις, βρίσκει διέξοδο στη συνεχή επίθεση στην κοινωνική βάση. Αυτό όμως δεν είναι αρκετό. Και όταν τίποτα άλλο δεν είναι αρκετό, η ιστορία έχει δείξει ότι ο καπιταλισμός στρέφεται στον πόλεμο. Για αυτόν τον λόγο εντείνεται η πολεμική προετοιμασία του ελληνικού κράτους. Η εμπλοκή στον πόλεμο της Ουκρανίας, η ανάπτυξη στρατιωτικών βάσεων, η ολοένα και μεγαλύτερη πρόσδεση του ελληνικού κράτους στους νατοϊκούς σχεδιασμούς και οι τυχοδιωκτικές αντιπαραθέσεις με την Τουρκία προμηνύουν ακόμη μεγαλύτερα δεινά για τους καταπιεσμένους.

Αλλά ο πόλεμος είναι ήδη εδώ. Είναι ήδη εδώ για τους εκατοντάδες χιλιάδες ανέργους, τους ανθρώπους που δεν μπορούν να πληρώσουν το νοίκι τους πόσο μάλλον τους αδιανόητα φουσκωμένους λογαριασμούς του ρεύματος ή την θέρμανσή τους, τους εξαθλιωμένους, όλους όσους ψάχνουν δουλειά με βασικό μισθό ή και κάτω από αυτόν, αλλά πρώτα από όλα είναι ήδη εδώ για το πιο υποτιμημένο κομμάτι της τάξης μας: τις μετανάστριες και τους μετανάστες. Η διαχείρισή τους ως υποκειμένου χωρίς πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα, η παγίδευσή τους σε μια γκρίζα ζώνη μεταξύ εργαλειοποίησής τους στον δημόσιο λόγο ως “απειλής για το έθνος”, χρήσης τους ως φτηνού εργατικού δυναμικού και φυλάκισής τους σε στρατόπεδα συγκέντρωσης (και αυτά για όσους καταφέρνουν να εισέλθουν στη χώρα ή και να επιβιώσουν από τα συνεχή απάνθρωπες παράνομες επαναπροωθήσεις που όλος ο πλανήτης ξέρει ότι η Ελλάδα κάνει, όσο και αν αυτή φαιδρά το αρνείται) καθιστά το μεταναστευτικό υποκείμενο τον κατεξοχήν στόχο της κρατικής θανατοπολιτικής. Τα εκατομμύρια ξεριζωμένων από την Μέση Ανατολή, την Ασία και την Αφρική είναι μια σημαντική καύσιμη ύλη της επερχόμενης δυστοπίας που θέλει να εξασφαλίσει ο καπιταλιστικός κοινωνικός έλεγχος. Η κατασκευή του εσωτερικού εχθρού ολοκληρώνεται με την ποινικοποίηση κάθε φωνής που αντιτίθεται στους κρατικούς σχεδιασμούς. Η καταστολή, οι νέοι νόμοι που περιορίζουν το δικαίωμα του συναθροίζεσθαι, η απαγόρευση και διάλυση διαδηλώσεων, το ξύλο στους διαδηλωτές, η κατάληψη ολόκληρων γειτονιών που δεν θέλουν να δουν τα ελάχιστα δέντρα στις πλατείες τους ίσωμα στο βωμό της υποτιθέμενής ανάπτυξης από ΜΑΤ σε ρόλο στρατού κατοχής, η δημιουργία νέων αστυνομικών δυνάμεων με ευφάνταστα ονόματα που δουλειά έχουν να φυλάνε η μία την άλλη και κοστίζουν εκατομμύρια η κάθε μία, οι χιλιάδες παρακολουθήσεις και υποκλοπές στο όνομα της «εθνικής ασφάλειας» επιτελούν αυτόν τον ρόλο.

Γίνεται ξεκάθαρο πως οι από τα κάτω δεν πρέπει να έχουμε καμία εμπιστοσύνη σε κράτος και κεφάλαιο. Ήρθε η ώρα να προσθέσουμε άλλον έναν παράγοντα στην καπιταλιστική κρίση: αυτόν της οργανωμένης δράσης της κοινωνικής βάσης. Οι αγώνες των φοιτητών/τριών ενάντια στον νόμο Κεραμέως και την πανεπιστημιακή αστυνομία, οι αγώνες των γυναικών ενάντια στην κουλτούρα του βιασμού, τις γυναικοκτονίες και την πατριαρχία, οι εργατικοί αγώνες ενάντια στις αντεργατικές πολιτικές (όπως η απεργία των εργατών της Μαλαματίνας), ο αγώνας ενάντια στην καταστολή και υπέρ των πολιτικών κρατουμένων μας δείχνουν τον δρόμο. Αυτοί οι πολύμορφοι αγώνες του τελευταίου διαστήματος οφείλουν να αποτελέσουν τμήματα ενός συνεκτικού επαναστατικού προγράμματος και πρέπει να γίνουν η μαγιά της συνολικής αντεπίθεσης της τάξης μας.

ΝΑ ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΕΠΕΛΑΣΗ ΚΡΑΤΟΥΣ & ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ
ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ ΤΗΣ ΤΑΞΗΣ ΜΑΣ

ΑΝΤΙΚΡΑΤΙΚΗ-ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΣΤΗ ΔΕΘ
ΣΑΒΒΑΤΟ 10/9 18:00 ΚΑΜΑΡΑ

Ελευθεριακή Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης

blog: libertasalonica.wordpress.com
mail: lib_thess@hotmail.com