Αλληλεγγύη στις καταλήψεις, φωτιά στη σοσιαλδημοκρατία

Σήμερα νωρίς το πρωί δυνάμεις της αστυνομία έσπασαν 2 καταλήψεις, την γεμάτη πρόσφυγες κατάληψη στέγης στην οδό Αχαρνών και την Βίλα Ζωγράφου. Το Ιούλιο του 2016 στη Θεσσαλονίκη, ένα αντίστοιχο πρωινό είχαμε μάθει για τις εκκενώσεις τριών στεγαστικών καταλήψεων προσφύγων και μεταναστών: την κατάληψη του Ορφανοτροφείου στην Άνω Τούμπα, την κατάληψης Hurriya στην οδό Καρόλου Ντηλ και την κατάληψη στο Μανδαλίδειο κτίριο στην λεωφόρο Νίκης. Λίγα χρόνια πριν, ξυπνήσαμε με τα νέα για το σπάσιμο της Βίλας Αμαλίας και της Κατάληψης Σκαραμαγκά.

Είναι ένα πολιτικό deja vu. Στην πρώτη περίπτωση μια δεξιά κυβέρνηση, την ώρα που υπέγραφε νέα αντικοινωνικά μέτρα, μειώσεις μισθών και συντάξεων, που έτρεχε να κλείσει αξιολογήσεις, δοκίμασε να “πετάξει την μπάλα στην εξέδρα” επιτιθέμενη στο αναρχικό κίνημα και τον κόσμο του αγώνα. Σήμερα, μια αριστερή κυβέρνηση κάνει ακριβώς το ίδιο.

Το κράτος έχει συνέχεια. Τα κόμματα που καταλαμβάνουν τα πόστα στο καθεστώς, αργά ή γρήγορα πετάνε τον όποιο μανδύα χρησιμοποίησαν για να κερδίσουν τις εκλογές και μένουν με την στολή της εξουσίας, να κάνουν όσα πρέπει να κάνει το κράτος και το κεφάλαιο για να συνεχίσει να παρασιτεί εις βάρος των από τα κάτω. Αν κάτι γκρεμίζεται με απο τέτοιες κατασταλτικές επιθέσεις αυτό είναι η αφέλεια ενός κομματιού της κοινωνίας που ανά μερικές δεκαετίες υποκύπτει στο ψέμα της σοσιαλδημοκρατίας, υποκύπτει στη αφήγηση ότι κάτι μπορεί να αλλάξει μέσα από τις καθεστωτικές διαδικασίες και τις εκλογές.

Για τους αναρχικούς τίποτα τέτοιο δεν προκαλεί έκπληξη. Για τον ριζοσπάστη κόσμο του αγώνα ο ρόλος της σοσιαλδημοκρατίας, οι μόνιμες τακτικές και τα ψέματά της ήταν και είναι γνωστά.

Δεν μπορούμε ακόμα να ξέρουμε αν αυτή η κίνηση είναι σπασμωδική ή αν αποτελεί την αρχή μιας ευρύτερης επίθεσης ενάντια στο κίνημα.

Δε μας νοιάζουν οι γελοίες προσπάθειες των ΣΥΡΙΖΑίων να αποποιηθούν την αυτονόητη πολιτική ευθύνη του κόμματος τους. Δεν γνωρίζουμε, και δεν μας ενδιαφέρει, ποιοι συγκεκριμένοι μηχανισμοί ενεργοποιήθηκαν για να σπάσουν οι 2 καταλήψεις. Δεν θα πέσουμε στην μόνιμη παγίδα να εστιάσουμε σε κάποιες δικαστικές αρχές ή ακόμα και στον υπουργό, βγάζοντας λάδι την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και τον ίδιο τον ΣΥΡΙΖΑ ως κόμμα εξουσίας. Μόνο ως αστείο μπορούμε να εκλάβουμε τη δικαιολογία ότι φταίει κάποιος δικαστής που έδρασε αυτόνομα. Δεν θα τους αφήσουμε να κάνουν τα διάφορα επιμέρους κομμάτια του κρατικού μηχανισμού πλυντήριο για την πολιτική εξουσία. Δεν το κάναμε όταν μας επιτίθονταν η δεξιά. Δεν θα το κάνουμε τώρα που μας επιτίθεται η αριστερά.

Οι καταλήψεις είναι εργαστήρια αγώνα, είναι δέντρα ελευθερίας στην έρημο της εξουσίας, της ετερονομία, της παραίτησης, της υποταγής. Είναι καρφί στο μάτι του καθεστώτος. Και τα τελευταία χρόνια έγιναν και κάτι ακόμα περισσότερο: αποτέλεσαν την απάντηση της αγωνιζόμενης βάσης στην προσφυγική κρίση. Χωρίς πόρους, χωρίς “άκρες”, μόνο με την κινηματική προσφορά φιλοξένησαν, προσέφεραν φαγητό και περίθαλψαν χιλιάδες μετανάστες. Κατόρθωσαν με το τίποτα να συγκριθούν με το κράτος στο επίπεδο της πρόνοιας και να το εξευτελίσουν. Κι αυτό το έκαναν όχι με τους όρους των ΜΚΟ, όχι με τους όρους μιας εξωνημένης και από τα πάνω φιλανθρωπίας, αλλά με διαδικασίες σύνδεσης και αληθινής αλληλεγγύης. Είδαμε τη λύσσα εναντίον τους από κόμματα, δημάρχους, μεγαλοιδιοκτήτες, παπάδες. Βλέπουμε τώρα την επίθεση εναντίον τους.

Καλούμε τον κόσμο του αγώνα, όλους αυτούς/ες που τα προηγούμενα χρόνια δεν στάθηκαν θεατές στις επιθέσεις του κράτους και του κεφαλαίου, να σηκώσουν κεφάλι ξανά. Να σταθούμε αλληλέγγυοι στα κέντρα αγώνα που ονομάζονται καταλήψεις, να τσακίσουμε τις αντικοινωνικές φιλοδοξίες του κράτους, αριστερού ή δεξιού, για την επιβολή σιγής νεκροταφείου σε ότι του αντιστέκεται.

Κι αυτή η πρόκληση θα απαντηθεί, κι αυτή η μάχη θα κερδηθεί.

Να στηρίξουμε με λόγο και πράξεις τις καταλήψεις. Να συμμετέχουμε στις κινητοποιήσεις που καλούνται.

 

Αναρχική Ομοσπονδία

anarchist-federation.gr